Jeroen en zijn moeder Cora van Balkom
Jeroen heeft cerebrale parese


Ik vind het fijn om heel intensief met Jeroen bezig te zijn


6 december 2019


“Jeroen is een vrolijke, sociale jongen met humor. Dat maakt het zorgen voor hem makkelijker. Ik heb een heel goede band met hem.”

Cora van Balkom (56) zorgt voor haar zoon Jeroen (25). Door zuurstofgebrek bij zijn geboorte liep hij een cerebrale parese op. Hij is spastisch, zit in een elektrische rolstoel en communiceert via een spraakcomputer. Cognitief is er niets met hem aan de hand, hij studeert geschiedenis. “Mijn man en ik zijn erin gerold, in de zorg voor Jeroen. Je denkt er niet over na, je doet het gewoon voor je kind. We helpen hem met wassen, aankleden, naar het toilet gaan en eten en drinken geven. Dat laatste kost behoorlijk wat tijd, doordat zijn mond- motoriek niet goed is.”

Los van de persoonlijke verzorging voor Jeroen zijn er nog allerlei andere taken. Ziekenhuisafspraken bijvoorbeeld en zorgen dat alle voorzieningen en hulpmiddelen die hij nodig heeft in orde zijn, zoals zijn rolstoel, spraakcomputer en toiletstoel. En niet te vergeten de PGB-administratie. De familie huurt via het PGB (persoonsgebonden budget) verschillende mensen in die af en toe een paar uur komen helpen. “Ik ben blij dat we fysiek in staat zijn om Jeroen thuis te kunnen verzorgen”, zegt Cora. “Dat is niet voor iedereen weggelegd.”


Minder stress

Jarenlang had Cora een drukke baan bij de Gasunie en nam haar man het grootste deel van de zorg voor Jeroen voor zijn rekening. “Op een gegeven moment begon hij zijn werk toch te missen. Hij ging weer twintig uur per week werken. Ik leverde een werkdag per week in, maar we waren toch te veel uren buiten de deur. Dat zorgde thuis voor stress. In februari heb ik mijn baan opgezegd en hoewel ik het erg naar mijn zin had op mijn werk, heb ik daar geen minuut spijt van gehad. Het loopt thuis nu veel beter, we zijn er alle drie van tot rust gekomen. En ik vind het fijn om alle tijd te hebben om me op Jeroen te focussen.”

Vier keer per week gaat Jeroen naar de dagbesteding. Cora brengt hem ‘s ochtends, en haalt hem ‘s middags weer op. Tussendoor heeft ze tijd voor zichzelf. “Dan maak ik wandelingen, spreek ik iets af met een vriendin, lees ik een boek of naai ik iets. En ik ga graag naar onze kleinzoon, de zoon van onze dochter. Zo fijn dat ik daar nu de tijd voor heb. Van al die dingen laad ik weer voldoende op.”


Het huis uit

Al heeft Jeroen het prima bij zijn ouders, nu hij 25 is wil hij toch binnenkort op zichzelf gaan wonen. Cora: “Het was fijn dat we alle tijd hadden om een goede plek voor hem te zoeken. Inmiddels staat hij op een wachtlijst voor een woonlocatie. Het kan nog een tijd duren, maar misschien is hij over een half jaar al weg. Heel gek lijkt me dat. Aan de andere kant: veel vrienden van ons zijn al uit de kinderen. Straks kunnen wij weer eens wat makkelijker naar een verjaardag, omdat we niet steeds thuis hoeven te zijn voor Jeroen.”

Het mooiste van mantelzorgen? “De voldoening die je voelt als dingen lukken”, zegt Cora. “En ik vind het fijn om heel intensief met Jeroen bezig te zijn.” Een valkuil is dat je jezelf er helemaal in kunt verliezen, weet ze. “Daarom zou ik anderen willen adviseren: regel een vangnet, durf hulp te vragen en zorg dat je niet in een gat valt als de zorg ophoudt. Blijf dingen voor jezelf doen. Zo denk ik nu al na over waarmee ik me ga bezighouden als Jeroen straks uit huis is: iets voor mijzelf beginnen of vrijwilligerswerk bijvoorbeeld.”