10 december 2019

Sjaan Quirijns (43) was begin twintig toen ze door een sportongeluk in de rolstoel belandde. De diagnose? Een complete dwarslaesie. Toch loopt Sjaan! Drie keer per week, in een exoskelet. 

“Natuurlijk had ik een ander idee van mijn toekomst toen ik op mijn 24e met een complete dwarslaesie in het ziekenhuis terechtkwam. Ik heb echt wel even gedacht: wat betekent dit voor mij en wil ik zo verder? Maar gelukkig kon ik de knop snel omzetten. Er is nog zoveel dat wel kan! Al gauw zag ik nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen. Ik ben positief ingesteld en hou van uitdagingen; ik denk dat dat me erg heeft geholpen.” 

Sportieve prestaties

“Een doel geeft mij energie. In de afgelopen negentien jaar heb ik dan ook steeds weer nieuwe uitdagingen gezocht om voor te gaan. Zo beklom ik met de handbike twee keer de Alpe d’Huez, werd ik Nederlands kampioen indoor roeien, speelde ik op hoog niveau rolstoeltennis en heb ik twee keer de Nijmeegse Vierdaagse gerold. Ik ben altijd al een sporter geweest en de invalidesport opende nieuwe deuren. Als rolstoelsporter is het nu eenmaal net wat makkelijker om hogerop te komen en internationaal leuk mee te doen. Terugkijkend was het ultieme hoogtepunt misschien wel dat ik in één week de Alpe d’Huez beklom én meedeed aan de allereerste Handbikebattle. Twee steile hellingen binnen zeven dagen; daar ben ik trots op!”

Piloot in pak

“Op dit moment train ik voor de Cybathlon van mei 2020 in Zwitserland. Tijdens dit internationale kampioenschap voeren mensen met een lichamelijke beperking dagelijkse taken uit met behulp van technische hulpmiddelen. Ik doe mee in een exoskelet: een soort gemotoriseerd pak waarin ik ondanks mijn dwarslaesie kan staan en lopen. Dat doe ik samen met Project MARCH van de TU Delft. Binnen dit project werkt steeds een nieuw team van studenten een jaar lang aan de door- ontwikkeling van het exoskelet. Telkens is er een dwarslaesiepatiënt als ‘piloot’ betrokken om het pak te testen. Mijn derde pilotenjaar is nu net gestart.”

Dit kan beter

“Mensen vragen me vaak of het bijzonder is weer te staan en te lopen. Dat is het zeker! Geweldig dat dit kan! Toch was de eerste keer voor mij niet emotioneel, daar ben ik te nuchter voor. Weer kunnen lopen was niet per se een droom. Wat mij vooral motiveert, zijn de lichamelijke voordelen. In een traject met een variant van het exoskelet bij de Sint Maartenskliniek had ik die al ervaren. Door geregeld in het pak te lopen, herstelde mijn huid en gingen mijn darmen en longen beter functioneren. Maar ik dacht toen al: dit moet beter kunnen! Daarom was ik gelijk enthousiast toen Project MARCH me benaderde. Het zou geweldig zijn als straks meer mensen profijt kunnen hebben van het exoskelet. Daar draag ik graag mijn steentje aan bij.”

De trap op

“Ik train nu drie keer per week in het exoskelet. Naast mijn fulltimebaan is dat behoorlijk intensief. Ik moet zorgen dat ik mentaal en fysiek fit blijf. We oefenen voor pittige obstakels, zoals een trap en een schuine helling. Om dan je balans te houden, is veel spierkracht nodig. Tijdens de Cybathlon moet ik zes van dat soort manoeuvres kunnen uitvoeren. Geen makkie! Ik ga voor de winst, absoluut. Maar het doel is vooral om met het team een fantastisch product te laten zien. Als ik alle obstakels kan nemen zonder dat er ingegrepen hoeft te worden, dan zijn we al winnaar!”