7 maart 2022

Toen Floris Meijer (32) tien jaar geleden zijn rug brak, dacht hij dat hij nooit meer op de ski’s zou staan. Toch doet hij in maart mee aan de Paralympische Winterspelen.

“‘Ik ga nooit meer lopen, nooit meer skiën’, zei ik gelijk tegen mijn vrienden toen ik na een ondersteboven landing op de piste mijn ogen opendeed. Freestyle skiën was al jaren mijn favoriete sport. Tot ik die dag na een veel te harde sprong totaal verkeerd neerkwam. Ik had vreselijk pijn in mijn rug en voelde daaronder niets meer. Mijn voorgevoel klopte. Tenminste, wat het lopen betreft; dat heb ik nooit meer gedaan. Een jaar later was ik wel weer in de Oostenrijkse bergen, alleen nu op een zitski.”

De omslag

“Het vervelendste aan het breken van mijn rug vond ik dat mijn doelen wegvielen. Ik kwam net van de sportopleiding, had een hele route uitgestippeld en ineens was dat allemaal weg. Gelukkig lukte het me vrij snel de omslag te maken. Misschien kon ik het ongeluk ook makkelijker accepteren omdat ik wist dat ik het aan mezelf te danken had; ik had zelf het risico genomen. Tijdens de revalidatie zocht ik al nieuwe fysieke uitdagingen. Want daar heb ik altijd veel kracht en voldoening uit gehaald. Ik was vastbesloten weer te gaan doen wat ik het liefste doe: bergsport. Dus kocht ik een zitski en huurde ik een kamertje in Oostenrijk voor een paar maanden, zodat ik het gelijk echt goed kon leren.”

“Vanaf dat moment ging het snel. Ik kwam in contact met de Nederlandse skivereniging en kon met hen meetrainen. Zo rolde ik het professionele ski n in. Inmiddels ski ik in de worldcup op het hoogste niveau en ben ik zo’n 120 dagen per jaar in de sneeuw. Wat er zo tof aan is? Ski n geeft me een ongekend gevoel van vrijheid! Op de zitski voel ik me daarbij weer net zo lichtvoetig als dat ik vroeger was, zonder ook maar een sprankje beperking. Deze winter staat er veel op het programma: in januari het WK in Noorwegen en in maart de Paralympics in Beijing. Events waar ik al jaren naartoe werk. Natuurlijk ga ik voor die Olympische medaille! Ik zal alles moeten geven, maar ik weet dat het haalbaar is.”

Of ik nu loop of rol…

“Als ik straks op de Spelen sta, is het precies tien jaar geleden dat ik mijn rug brak. En ik weet nu dat ik geen procentje minder gelukkig ben dan voor het ongeluk. Eigenlijk besefte ik vrij snel dat het me niet zoveel uitmaakt of ik nu door die supermarkt loop of rol. Het helpt dat ik de rolstoel vanaf het begin als een vriend heb gezien. Tijdens de revalidatie ging ik in de vrije uurtjes al stoepjes en trapjes af; gewoon om te kijken wat ik er allemaal mee kon. Net als met een skateboard kan je er heel leuk mee spelen.”

Man met een missie

“Die rolstoelvaardigheid wil ik ook andere mensen leren. Want hoe vrij je je in je rolstoel kunt bewegen, is heel bepalend voor hoe zelfstandig en gelukkig je bent. Vanuit kj-projects (een stichting van oud-paralympiër Kees-Jan Klooster, red.) is een paar jaar geleden de stichting Wheelchair Skills Team opgericht. Samen met een aantal andere (oud-) paralympiërs geef ik van daaruit rolstoelvaardigheidstrainingen aan kinderen en volwassen door heel Nederland. Ik vind het fantastisch om te zien hoe kinderen ineens op hun achterwielen de stoep afgaan, en vooral hoe hun zelfvertrouwen daardoor groeit! Mensen met een handicap worden veel te vaak onderschat. Met mijn werk voor de stichting wil ik daar verandering in brengen en mensen helpen naar een actiever en zelfstandiger leven.”

Floris wil rolstoelers motiveren zélf de regie te nemen. Hoe hij dat doet? Lees het artikel hier

Sam en Sarah

Vanuit kj-projects en het Wheelchair Skills Team is ook het stripboek ‘Sam en Sarah’ uitgebracht. Het vertelt op een leuke manier waar kinderen in een rolstoel tegenaan rollen en geeft toegang tot online tutorials voor meer rolstoelvaardigheid.