7 maart 2022
Columnist Carlijn Willemstijn wil het taboe rondom stoma's doorbreken.
Toen heeft de dokter een nieuw poepgaatje op mijn buik gemaakt.”
De hele klas barst in lachen uit.
“Op je buik?” roept een zevenjarig wijsneusje verbaasd.
“Moet je dan met je buik op de wc-bril gaan liggen als je poept?”
Ik leg uit dat er over mijn stoma een zakje wordt geplakt en dat ik dat zakje kan legen. Zittend op de wc.
“Stink jij altijd naar poep?” vraagt een meisje met twee blonde staartjes op haar hoofd.
“Nee hoor gelukkig niet. Mijn zakjes zitten heel goed dicht. Maar vroeger was dat anders. Toen jullie opa’s en oma’s jong waren bestonden deze zakjes nog niet. De kindjes met een stoma liepen toen met een ijzeren bakje aan hun buik. Die kinderen stonken wel. Ze zaten achter in de klas en konden niet meedoen met gym.”
Met open mondjes kijken ze mij aan. Ze kunnen zich voorstellen hoe erg dat is. Een vinger gaat voorzichtig omhoog.
“Euh, mevrouw? Je zei dat de dokter je poepgaatje heeft weggehaald…”
De hele klas barst weer in lachen uit. Het woord poepgaatje heeft automatisch dit effect.
“Dat klopt. Wat wilde je daarover vragen?”
“Nou. Toen de dokter jouw poepgaatje had weggehaald, waar heeft hij je poepgaatje toen gelaten?” Zijn grote blauwe ogen kijken mij verwachtingsvol aan. Er verschijnt een kleine glimlach op mijn gezicht; ik zie in gedachten mijn poepgaatje in de prullenbak van de chirurg liggen. Tussen zijn boterhamkorstjes en snoeppapiertjes.
“Wat een goede vraag van jou! Daar heb ik nog nooit over nagedacht. Wat denken jullie; waar heeft de dokter mijn poepgaatje gelaten?”
De klas barst uit in een hoop rumoer. Aan alle tafeltjes wordt druk gespeculeerd. Ik hoor de meest uiteenlopende antwoorden: van “Bij iemand anders op zijn billen genaaid” (Ik moet er niet aan denken!) tot: “Misschien is het poepgaatje wel verbrand net als mijn oma.” (Ik hoop dat ze gecremeerd bedoelt?).
Ik vraag om stilte. De les zit erop.
“Dank jullie wel dat ik hier een stomales mocht komen geven. Als je vanavond met je papa of mama aan tafel zit, vertel dan dat er vandaag een mevrouw in de klas was die poept uit haar buik.
En vraag dan of ze weten hoe dat heet.”
“Ja! Dan vertel ik dat we vandaag een stomajuf hadden!” roept een meisje blij en glunderend van trots.
En daar sluit ik mij bij aan. Nét zo vrolijk en nét zo trots!
Andere columns van Carlijn Willemstijn:
Hoe dan?
Wat the f*ck doe ik hier?
Rare pillen
Moederhuisje
Bang voor later
Kiespijn in mijn kont
Gehandicapt?
Ik rol weer mee
Taboes