12 juli 2017
In 2013 onderging Jos Brok, socioloog en tractorrijder, een operatie vanwege prostaatkanker. Hij hield er blijvende incontinentie aan over. Het heeft zijn leven naar eigen zeggen nauwelijks veranderd.
Het leven is voor hem - nog steeds - een spannend toneelstuk. Zo kijkt hij ook naar zijn incontinentie. “Ik vind het bijna leuk om uit te zoeken wat er allemaal wél mogelijk is.”
Incontinent door prostaatkanker
Tot mijn 63e was ik zo gezond als een vis, en toen ineens bleek ik prostaatkanker te hebben. Ik werd net op tijd geopereerd. Mijn prostaat is weggehaald en daar ben ik blijvend incontinent van geworden. Ik ben vooral heel blij van de kanker af te zijn; de incontinentie is een bij-effect van de operatie. Ik heb onmiddellijk een bekkenbodemtherapeut gezocht. Ik ben geschoold en eigenwijs, dus ik wilde iemand die mij aankon. Dat kon Miëlle Stoop. Zij heeft me enorm geholpen weer enige controle te krijgen.
Een paar maanden na de operatie ben ik een week alleen op pad geweest, omdat ik dacht dat ik moest uitzoeken wat de kanker en die operatie met me gedaan hadden. Maar ik constateerde: niet veel. Ik vond het leven altijd al leuk, een spannend toneelstuk. Lachend: Een collega zei nog: ik kan wel een paar dingen bedenken die wenselijk zouden zijn als die zouden veranderen.
Een andere kijk door incontinentie
Ik heb veel gesprekken gevoerd met Wmo-klanten. Ik ben beleidssocioloog, strateeg, al ga ik bijna met pensioen. In 2005 heb ik de Wmo in Breda ingevoerd. Na de operatie behoorde ik ineens tot de doelgroep! Toen realiseerde ik me: hoe dicht ik me ook altijd bij die doelgroep voelde, er stond altijd iets tussen. En dat is nu wég. Ik realiseer me steeds meer hoe belangrijk een klankbordgroep is. Je kunt je inleven, denk je, maar je mist de ervaring.
Passie voor tractoren
Vier jaar geleden zag ik bij een café iemand op een rode tractor stappen. Geweldig vond ik het! Dus heb ik er één gekocht. Je betaalt geen belasting en je mag overal parkeren, ideaal. Tanken doe ik gewoon bij het pompstation. We trekken veel bekijks. Kinderen zijn altijd onder de indruk, vaders kijken misnoegd.
Voor het onderhoud heb ik een automonteur-bijscholing gedaan. Zat ik daar tussen allemaal garagehouders. Machtig interessant vond ik het. Ik heb me wel afgevraagd of ik nog wel op de tractor kon rijden - dat ding hobbelt en zo -maar het gaat perfect.
Uitdagingen met incontinentie
Vorig jaar reden we nog met een auto vol luiers naar Frankrijk. Ik wilde niet riskeren dat ik ze daar niet kon krijgen. Nu weet ik dat elke farmacie prima luiers verkoopt. Dus kunnen we weer met mijn Harley. Mede door de vergrijzing is incontinentiemateriaal steeds makkelijker verkrijgbaar. Ook in Nederland, let maar op. De financiering vind ik wel een ding. Het eigen risico is bedoeld om gedrag te beïnvloeden. Maar als incontinente heb je geen keus! Dat irriteert me.
Levensmotto
Carpe diem staat er op mijn tractor, daar rij ik al jaren mee rond. Kwaliteit van leven, daar draait het om. Dat ik incontinent ben, is een klein krasje, daar kun je gewoon mee verder. Ik zeg wel eens: ik had een mannenkwaal en nu heb ik een vrouwenkwaal, haha.
De tractor van Jos Brok heeft zijn eigen blog: www.mccormickd430.nl. U leest daar wat de tractor allemaal meemaakt. Zoals met Jos op de foto gaan voor ZorgSpeciaal!.
Anderen lazen ook: